- Τι σας ώθησε στη συγγραφή του έργου σας
Ένας πόλεμος αποτελεί πάντα ένα ερέθισμα για σκέψη και προβληματισμό. Ακόμη περισσότερο όταν αυτός ο πόλεμος συμβαίνει ως θλιβερό γεγονός στην καρδιά της Ευρώπης. Σε μία Ευρώπη που τον περασμένο αιώνα γνώρισε δύο παγκοσμίους πολέμους και εξ αυτού του γεγονότος διατυπώθηκε η ευχή-προτροπή που εκφράστηκε με το “Ποτέ Πια”.
Ένα άλλο στοιχείο που με οδήγησε στην συγγραφή αυτού του βιβλίου ήταν και το γεγονός πως πολεμούν δύο ομόθρησκα χριστιανικά κράτη που πριν κάποιες δεκαετίες αποτελούσαν τον βασικό κορμό την πρώην Σοβιετικής Ένωσης.
Αυτό συνιστά την πλήρη διάψευση των θεωριών του Χάντινγκτον και του Φουκουγιάμα που προφήτεψαν το τέλος των πολέμων στην παραδοσιακή τους μορφή.
Εξάλλου εξακολουθεί να μένει ακόμη αναπάντητο το ερώτημα γιατί “Πολεμάμε”; H θεωρία του Θουκυδίδη παραμένει πάντα διαχρονική στο βαθμό που επισήμανε το βασικό αίτιο του πολέμου που δεν είναι άλλο από την ίδια την φύση του ανθρώπου.
- Γιατί επιλέξατε την αυτοέκδοση
Η επιλογή της αυτοέκδοσης ήταν συνειδητή στο βαθμό που δεν υπήρχαν οι εκδότες που θα αναλάμβαναν το κόστος έκδοσης του βιβλίου μου. Για τον συγγραφέα το στοιχείο αυτό λειτουργεί αποτρεπτικά στην έκδοση ενός βιβλίου κι έτσι πολλά χειρόγραφα μένουν αδημοσίευτα.
- Πως ήταν η συνεργασία σας με τις εκδόσεις γραφή
Η συνεργασία μου με τις εκδόσεις “Γραφή” ήταν η καλύτερη δυνατή. Σε αυτό συνέβαλε τα μέγιστα και η προσωπική γνωριμία με τον εκδότη κ. Δημήτριο Σαριγγαλά. Στα θετικά της συνεργασίας υπολογίζονται η τεχνογνωσία του εκδότη, το προσωπικό ενδιαφέρον του και για τις λεπτομέρειες του βιβλίου, όπως και η αισθητική του σε κάποιες επιλογές μου σχετικές με το εξώφυλλο και την γραμματοσειρά.
Εξίσου σημαντική, όμως, ήταν και η οικονομική πλευρά της έκδοσης του βιβλίου μου, αφού σε τίποτε δεν υπολείπεται από τους εκδοτικούς οίκους της Αθήνας. Στα θετικά της συνεργασίας μπορεί να συνυπολογιστεί και η ταχύτητα της έκδοσης.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου του “Ουκρανικός Πόλεμος”
Ο ουκρανικός πόλεμος δεν αποκάλυψε μόνον τον εύθραυστο χαρακτήρα της ειρήνης, δεν επιβεβαίωσε μόνον τον ρόλο των αυταρχικών ηγετών στην κήρυξη ενός πολέμου, δεν επικύρωσε μόνον την απόλυτη αλληλεξάρτηση των εθνικών οικονομιών αλλά επανέφερε εμφαντικά το διαχρονικό ερώτημα για τον παράγοντα που πυροδοτεί και τρέφει τον πόλεμο ως ιστορικό ανθρώπινο φαινόμενο.
Ιστορικοί, διεθνολόγοι και αναλυτές μπροστά στην νέα πραγματικότητα που διαμορφώνει ο ουκρανικός πόλεμος αναγκάζονται να προσφύγουν στον διαχρονικό Θουκυδίδη που πρώτος εισήγαγε την «θεωρία του πολέμου» με τις διαχρονικές του θέσεις. Το «άδηλο του πολέμου», η γνωστή θεωρία – ερμηνεία «η παγίδα του Θουκυδίδη» και η ηθική των «δυνατών» φωτίζουν πολύπλευρα το σκηνικό κάθε πολέμου.
Η λογοτεχνία (Ντοστογιέφσκι, τραγωδίες) η φιλοσοφία (Καντ), η ψυχολογία (Φρόϋντ), οι στοχαστές (Ράϊχ, Θεοδωράκης) και η ηθική φιλοσοφία (επιχείρημα της ολισθηρής πλαγιάς, η κόκκινη ρέγγα) εστιάζουν στις πολλές εκδοχές του πολέμου και αποκαλύπτουν τις κρυφές του πτυχές.
Βέβαια το ζητούμενο είναι ο τερματισμός του πολέμου και η αποτροπή κάθε πολέμου. Οι υλικές καταστροφές, οι πρόσφυγες και οι θάνατοι (στρατιωτών και αμάχων) καταδεικνύουν την ηθική παρεκτροπή του πολιτισμού μας και την ανάγκη να καταστεί η Κατηγορική Προσταγή του Καντ οδηγός κάθε προσωπικής και κρατικής συμπεριφοράς
«Πράττε έτσι ώστε ο κανόνας από τον οποίο εμπνέεται η δράση σου να μπορεί να ισχύσει ταυτόχρονα ως αρχή μιας καθολικής νομοθεσίας»
Ηλίας Γιαννακόπουλος – Βιογραφικό
Ο Ηλίας Γιαννακόπουλος γεννήθηκε στην Πιαλεία Τρικάλων το 1953. Είναι φιλόλογος πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Εργάστηκε ως καθηγητής σε σχολεία της Μέσης Εκπαίδευσης. Το 2019 εξέδωσε το βιβλίο «ΙΔΕΟπολις» (εκδόσεις Λιβάνης), το 2022 το βιβλίο «Σκέψεις Εγκώμιον» (εκδόσεις Απόπειρα). Άρθρα του έχουν φιλοξενηθεί στις εφημερίδες «Τα Νέα», «Η Εφημερίδα των Συντακτών», «Η Αυγή», καθώς και στα περιοδικά «Λόγος και Πράξη», «Νέα Παιδεία», «Τα Εκπαιδευτικά», «Σύγχρονη Εκπαίδευση» και «Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης». Συμμετείχε με κείμενά του στο βιβλίο «Η Δυναμική του Επιχειρήματος». Είναι ιδιοκτήτης του ιστολογίου «ΙΔΕΟπολις».
