- Τι σας ώθησε στη συγγραφή του έργου σας
Θα έλεγα κυρίως το γεγονός ότι η γλώσσα και η ποίηση, όταν λύνουν τα φρένα της λογικής, αποκτούν τον δικό τους υπερτασικό σφυγμό. Οι λέξεις θεωρώ οτι ειναι αυτόφωτες υπάρξεις, προϋπάρχουν της σκέψης μας και λειτουργούν σαν μικρές ψηφίδες μίας ακόμη ανεπικοινώνητης σημασίας. Αυτές αποφασίζουν το πότε και το πως θα έρθουν να μας συναντήσουν, πολύ παραπάνω τον τρόπο με τον οποίο θα αποκαλύψουν στο νου μας το κλειδί για να τις απελευθερώσουμε στον κόσμο του αισθητού. Στις γραμμές λοιπόν της ποίησης μοιάζει για εμένα να αιμορραγεί η ψυχη του ανθρώπου, μία απώλεια συναισθημάτων διαφορετική, αντισυμβατική, σίγουρα όμως ζωογόνος. Στα διάστιχα κενά του λυρισμού συχνά κρύβονται τα πιο απόκρυφα μυστικά της ψυχής μας, καρτερώντας το δικό τους πεπρωμένο. Tα βιβλία δεν είναι άλλωστε μία μορφή ενός μαζικού πεπρωμένου;
Στην ποιητική συλλογή “Εσύ” θα διαβάσετε πρώτα από ολα μία μεσαιωνική λέξη, μια προσωπική αντωνυμία που στερείται γένους, αλλά δηλώνει ρητά το άτομο στο οποίο απευθύνεται. Αυτό δεν είναι άλλωστε το “Εσύ”; Θα ταξιδέψετε μέσα από την γκραβούρα του εξωφύλλου στον μύθο του Πυγμαλίωνος, μα πολύ παραπάνω θα συναντήσετε ρίμες που θα λειτουργήσουν ως οχήματα ποιητικής λατρείας της γυναίκας, αλλά και ως κλίμακες για τη σπειροειδή κίνηση από το θείο και το ουράνιο προς το γήινο. Με λίγα λόγια θα αφουγκραστείτε συναισθήματα που κατά έναν παράξενο τρόπο γράφονται.
- Γιατί επιλέξατε την αυτοέκδοση
Στη σημερινή εποχή όλα μοιάζουν να ρέουν κατά την Ηρακλείτεια θεώρηση, η κυριαρχία της λογικής απλώνεται παντού. Ότι δεν είναι μετρήσιμο και δεν αφορά την πεζή καθημερινότητα μας απλά δεν υπάρχει ή δεν έχει προοπτική. Κάπως έτσι κινείται και η λογοτεχνία στην Ελλάδα, τουλάχιστον από εκδοτικής άποψης. Αλληλουχίες προκατασκευασμένων αφηγήσεων, πρόζες, αλλά και ογκώδεις νουβέλες που όχι μόνο ελάχιστα έχουν να προσθέσουν από γλωσσικής άποψης, αλλά ολοένα και λιγότερο στοχεύουν στη δημιουργική φαντασία.
Η αυτοέκδοση ανοίγει λοιπόν ένα παράθυρο διαφυγής από τη λελογισμένη καθημερινότητα και αυτό είναι ένα συναίσθημα μεθυστικό.
- Πως ήταν η συνεργασία σας με τις εκδόσεις γραφή
Συν – εργασία και αρμονία, οι λέξεις αυτές αναδύθηκαν πίσω από κάθε στάδιο συλλογικής δουλειάς με τις εξαιρετικές εκδόσεις “Γραφή”. Ο συγγραφέας κρατά το πινέλο και ο εκδότης τον καμβά, εαν αυτά τα δύο υλικά δε δέσουν αρμονικά τότε το τελικό αποτέλεσμα, αυτό το μικρό έργο τέχνης που κρατάτε στα χέρια σας, δεν πρόκειται να ταξιδέψει στις ψυχές των ανθρώπων. Εύχομαι στον εκδότη Δημήτρη Σαριγγαλά κάθε επιτυχία στις εκδοτικές του προσπάθειες, το αξίζει!
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου του “Εσύ”
Πεζοπόρησε λοιπόν η γλώσσα στις σελίδες αυτού του βιβλίου και μόχθησε να μας απαλλάξει από τα περιττά υπαρξιακά μας λίπη. Εάν τα τόξα διαστολής της είχαν χορδές, τότε τα βέλη της σίγουρα θα στόχευαν στην επόμενη πρόκληση, στον ύστερο ύμνο στην προσωπική μας Γαλάτεια.
O Charle Baudelaire έλεγε : “Άσε με ν’ αναπνεύσω ώρα πολλή, στο μύρο των μαλλιών σου να βυθίσω όλο το πρόσωπό μου σαν άνθρωπος λουσμένος στα νερά κάποιας πηγής, αναταράζοντάς τα με τα χέρια μου σαν ένα μαντίλι μοσχοβολημένο, διαλύοντας τις αναμνήσεις στον αέρα. Αν ήξερες όλα όσα βλέπω, όλα όσα νιώθω, όλα όσα ακούω μέσα απ’ τα μαλλιά σου. Η ψυχή μου πλέει πάνω στο μόσκο, όπως των άλλων πλέει πάνω στη μουσική…”
Mε μία λέξη, εννοούσε εσένα.
Αντώνης Κερασνούδης – Βιογραφικό
Ο Αντώνης Κερασνούδης ξεκίνησε να αποκρυπτογραφεί τα μυστικά της Νευρολογίας στο Πανεπιστήμιο Ruhr, του Bochum της Γερμανίας, όπου και διατηρεί έως σήμερα τη θέση του Επίκουρου Καθηγητού. Ζει στις Σέρρες, ιχνηλατεί την ποίηση όχι στα ράφια των βιβλιοπωλείων, αλλά μέσα από την ιατρική παρατήρηση των ανθρωπίνων ψυχών. Διδάσκεται καθημερινά από τις ιστορίες ζωής, αλλά και τη γλώσσα των σωμάτων που νοσούν.
Η ποίηση αρχίζει και τελειώνει για τον ίδιο με τις λέξεις της, δεν επιτρέπει ούτε ένα βήμα παραπέρα. Προτιμά να την αφουγκράζεται καθώς διαλέγεται με τον εαυτό της, ανάμεσα στη μυστική συνεννόηση των λέξεών της, παρά να τη βιώνει δια των τελεολογικών χειλιών ενός τρίτου προσώπου. Το δικό του ρομαντικό αίσθημα για τον κόσμο μοιάζει με το αίσθημα του αρρώστου για την υγεία.
