Η Δέσποινα Χαραλάμπους μας συστήθηκε πρόσφατα με τη συλλογή διηγημάτων της «Από τη μεριά του προβάτου», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γραφή. «Στο μέρος που βρισκόμουν δεν επιτρεπόταν να σκέφτεσαι πράγματα δυσοίωνα, πόσο μάλλον να τα γράφεις ή να τα διαβάζεις», σημειώνει, μεταξύ άλλων.
Επιμέλεια: Ευλαλία Πάνου
Με ποια λόγια θα συστήνατε το βιβλίο σας σε κάποιον που δεν γνωρίζει τίποτε για σας;
Κατεβήκατε στο κέντρο της πόλης σας, έχει διαολεμένη κίνηση και στο βάθος μια πορεία. Τα δακρυγόνα και τα βλέπετε και αρχίζετε να τα νιώθετε. Μπαίνετε σε ένα βιβλιοπωλείο για να περάσει η χημική τελετουργία, και να μπροστά σας ένα κίτρινο βιβλιαράκι. Από τη μεριά του Προβάτου, «θα μας πουν και πρόβατα τώρα» σκέφτεστε, λιγάκι με κακία, έχετε χάσει ήδη τόση ώρα έξω, ενώ στο σπίτι θα μπορούσατε να…, αλήθεια τι; Απρόβλεπτες μικρές ιστορίες, σαν τη μέρα σας που ξεκίνησε ασυνήθιστα, που ίσως να σας ξεβολεύει, αλλά που μπορεί να αποδειχθεί ότι άξιζε τον κόπο.
Θα απαντούσα ότι έχω έρθει από πολύ μακριά, κατάκοπη από τον πολύ δρόμο.
Τι απαντάτε σε όσους θα πουν: ακόμη ένας συγγραφέας. Τι το καινούργιο φέρνει;
Θα απαντούσα ότι έχω έρθει από πολύ μακριά, κατάκοπη από τον πολύ δρόμο. Στο μέρος που βρισκόμουν δεν επιτρεπόταν να σκέφτεσαι πράγματα δυσοίωνα, πόσο μάλλον να τα γράφεις ή να τα διαβάζεις. Έπρεπε όλη τη μέρα να είμαι αισιόδοξη, ευδιάθετη, κοινωνική, υπεύθυνη, ευχάριστη, αγωνιστική, έτοιμη ν’ αλλάξω τον κόσμο. Έτσι λοιπόν απωθούσα τις μύχιες σκέψεις μου, τα γλυκόπικρα αστεία μου, το σκοτεινό μου χιούμορ, τις απρόοπτες προφητείες μου. Μόλις όμως έφυγα από εκείνο το φριχτό μέρος, ανάσανα. Μπορώ να είμαι όσο απροσάρμοστη θέλω, μπορώ να γελάω με τον θάνατο, μπορώ να ειρωνεύομαι τις αυταπάτες μου. Σας ευγνωμονώ!
Πείτε μας δυο λόγια για το νεότευκτο «συγγραφικό σας εργαστήρι».
Λάπτοπ, σχετικά γρήγορο, word σπασμένο, πρόγραμμα για σενάριο ολοκαίνουργιο, πρωινά με μοντάζ και πολλά τηλέφωνα, όμορφα μοναχικά βράδια, ένα στοίχημα: θέλω να γράψω μια ιστορία για την οποιαδήποτε λέξη, πράγμα ή κατάσταση, πχ «Η γλάστρα».
Έχουν επηρεάσει άλλες τέχνες –κινηματογράφος, εικαστικά, κόμικς, μουσική κ.ά.– τη συγγραφική σας δουλειά; Αν ναι, με ποιους τρόπους.
Πρώτα ήμουν αρχιτέκτονας, μετά συλλέκτης κόμιξ, μετά σκηνοθέτις, μετά μοντέζ, μετά σεναριογράφος και τώρα συγγραφέας. Πάμε πάλι, πρώτα ήμουν συγγραφέας, μετά σκηνοθέτις, μετά σεναριογράφος, μετά μοντέζ, μετά αρχιτέκτονας και τώρα συλλέκτης κόμιξ. Ή μήπως είναι αλλιώς η σειρά;
Ο δρόμος προς την έκδοση για τους νέους συγγραφείς συνήθως δεν είναι σπαρμένος με ροδοπέταλα. Ποια είναι η δική σας ιστορία;
Ένα μουντό –για μένα– βράδυ, για να κινητοποιήσω το βαριεστημένο σύμπαν, έστειλα μια ιστορία στον διαγωνισμό διηγημάτων μικρής φόρμας των εκδόσεων Γραφή. Το βραβείο που πήρα, και κυρίως η ζεστασιά και η ενθάρρυνση των ανθρώπων της Γραφής, με οδήγησε στην έκδοση αυτών των πολύ προσωπικών ιστοριών, ακόμη και αν δεν φαίνονται σαν τέτοιες. Συγγνώμη όμως που θα διαφωνήσω με την ερώτηση. Ο δρόμος για να κάνεις μια ταινία είναι πολύ δυσκολότερος και η δική μου δεν τελείωσε ακόμη.
Πηγή: Book Press
