Από την πατρίδα του Ερωτόκριτου, τη Σητεία της Κρήτης, ο Νίκος Νικολάου συγγράφει το πρώτο του θεατρικό έργο «Αρκετά με τη Βιολέτα».
Στο επόμενο βήμα είναι αυτός και ο θάνατος. Δε μπορώ να κάνω πίσω πια. Θα πάω μπροστά κι ας χαθώ. Δεν είμαι γενναία. Είμαι δειλή… Ήρθε η ώρα τώρα και να με σκοτώσει. Γιατί λείπει, κι αυτό που ζω εδώ, δεν είναι ζωή…
Ηρωίδα του η Λένα, μια νεαρή γυναίκα με κατάθλιψη, εγκλωβισμένη στη δική της σκοτεινή φυλακή, έχοντας ξεπεράσει προ πολλού τα όρια και τις αντοχές της. Με τη στήριξη της φίλης της στον πόλεμο που έχει ανοίξει με τον θάνατο και μέσα από μία ευρηματική ονείρωξη, παρουσιάζεται μπροστά μας ως Βιολέτα.
Παραφράζοντας σατιρικά την Κυρία με τις Καμέλιες του Αλέξανδρου Δουμά, υιού, και μέσα από το αγαπημένο μουσικό κομμάτι της Λένας, την Τραβιάτα του Τζουζέπε Βέρντι, ο συγγραφέας οδηγεί την ηρωίδα του βήμα βήμα από το σκοτάδι στο φως. Από την αυτοθυσία στη δικαίωση. Από την απόγνωση στην ελπίδα για ζωή. Αρκεί ένα βήμα μπροστά. Φτάνει που μπορεί κι αντέχει. Που προσπαθεί, κι ας χαθεί. Στο ξύπνημα αντικρίζουμε μια άλλη Λένα, χωρίς καμέλιες…
…Αλλά εγώ, τώρα εγώ μπορώ! Μπορώ να αντέχω, να προσπαθώ, να είμαι και να δείχνω ότι είμαι. Να μιλώ και να προσπαθώ. Μπορώ!
Περίληψη: To θεατρικό έργο «Αρκετά με τη Βιολέτα», κινείται ανάμεσα σε δύο επίπεδα, στην πραγματικότητα και το όνειρο. Στην αρχή του θεατρικού αυτού έργου, παρακολουθούμε την εσωτερική πάλη μιας σύγχρονης γυναίκας, της Λένας, να θεραπευθεί από τη βαριά κατάθλιψη στην οποία έχει περιπέσει. Αρωγός σε αυτήν την προσπάθεια, είναι η φίλη της και… η Βιολέτα από την Τραβιάτα του Βέρντι σε μια «πειραγμένη» εκδοχή.
